19 Ağustos 2010 Perşembe

Biliyorum...

Açtım yine eski defterleri,
Gizlediğim resimlerimizi,
Baktım sadece..
Hatırladım o günlerimizi.

Biz olmayı başarmıştık sanki.
Sevmiştim seni deli gibi.
Şimdi sadece susuyorum.
Bir daha olmayacak biliyorum..


Mutluluk seninle güzeldi,
Hayat seninle özeldi.
Çok özledim ben seni,
Ama sevmeyeceksin görüyorum..

18 Ağustos 2010 Çarşamba

Unutamadığınız ilk aşkınız.

Biri gelir girer hayatına hiç beklemediğin bi anda… Kendini öyle çok sevdirir ki sana vazgeçilmezin olur. Sabahları uyandığında kendinden önce o gelir aklına, aynaya baktığında onu görürsün her saniye onu düşünüp onu hayal edersin. O da öyledir aklı hep sendedir. Arar mesaj atar ya da hiç beklemediğin bi zamanda çıkıp gelir yanına seni dünyanın en mutlu insanı yapar. Çok seversin hiç bitmeyecekmiş gibi sahiplenirsin. Gitgide daha da bağlanırsın, onsuz geçirdiğin zamanlar geçmek bilmez. Evet aşık olmuşsundur ona. Bir gün içinizde kötü bir hisle uyanırsınız ama fazla takmazsınız her sabahki gibi devam edersiniz hayatınıza. Telefonunuz çalar arayan odur heyecanla açarsınız karşınızdaki ses soğuktur görüşebilir miyiz der sadece evet dersiniz. Fazla tedirgin olmamaya çalışırsınız gidersiniz yanına, sımsıkı sarılırsınız, o sadece bakar. İçinizden ağlamak gelir yapamazsınız… Ve ardından ağzından çıkan kelimeler şöyledir; ‘ çok güzel günler geçirdik seni tanıdığım için çok mutluyum ama artık olmuyor sorun gerçekten sende değil sen daha iyilerine laiksin vb.. ‘ işte o zaman ağlarsınız. Sizde biliyorsunuzdur daha iyisine laik olduğunuzdan bırakmamıştır sadece sevmiyordur artık. O gider siz ancak ardından bakarsınız. Belki günlerce ondan bir telefon beklersiniz, kendinizi evinize kapatırsınız. En sonunda anlarsınız o yoktur artık… Hayata kaldığınız yerden devam edersiniz. Bazen gelir aklınıza gözleriniz dolar zamanla da sadece bir gülümsemeye dönüşür o yaşlar. Bir gün tam evinize giderken onu görürsünüz gelir yanınıza yabancı gibi ‘merhaba’ dersiniz, o da öyle… Birbirinize uzun uzun baktıktan sonra sarılırsınız ona sıkıca işte o zaman anlarsınız aslında hiç unutamadığınızı. Belki yeniden başlar belki de ayrılıp yollarınıza devam edersiniz ama o sizin hiç unutamayacağınız ‘ilk’ aşkınızdır…

İlk Kazık.

Bazen hayattan bıkarsınız ya işte o dönemlerden birindeydim. Daha ergenlik döneminde lise 2. sınıfa geçmiştim. Sanki tüm dünyanın yükü bendeymiş gibi insanlara dert yanıp dururdum. Lise dönemini bilirsiniz. Gruplaşmalar, kıskançlıklar, kavgalar, sıkı dostluklar, düşmanlıklar, aşklar… Hepsini son zerresine kadar yaşar insan. Ben her şeyin en güzeline sahip havalı havalı takılan biriydim. Kendim gibi 3-5 insandan oluşan bir grubum vardı. Açıkçası hepimiz kendimizi bi bok sanıyorduk. Aramızdan biri hariç. O benim en yakınımdaydı. Dostum da değildi farklıydı işte abim gibiydi. Ne halt yesem ilk ona söylerdim o beni kurtarırdı.
Bu sıkı dostluğumuzun 5. yılıydı o sene. Ben gidip okulun eziklerinden birine aşık oldum. Grubumdakiler duysa bunu bütün havam sfırlanırdı. Bi tek o’na söyledim. O da gruptandı ama dediğim gibi bizden daha farklıydı. Hem sevdiğim çocukla da arası iyiydi. Yine bana abiliğini yaptı ve bi şekilde bizi tanıştırdı. Çocuk ben ve o dostum aynı sınıftaydık zaten. Zaman geçtikçe ben daha da bağlanıyordum. Gruptakilere de anlattım durumu. Sonuna kadar karşı olduklarını ama mutlu olacaksam eğer çıkabileceğimi söylediler. Artık tek şey kalmıştı çocukla konuşmak. Muhtemelen anlamıştı ama yine de konuşmak lazımdı. Bi gün akşam evde otururken msnden konuşmaya başladık. Ben içimdeki her şeyi söyledim ona ve karşılığını da aldım. Çıkıyorduk. Sanki dünyanın en mutlu insanıydım. Hemen o dostumu aradım. O da buna çok sevindi. Mutluydum hayatımda ilk defa bu kadar aşıktım herhalde. Aradan biraz zaman geçti ve sevgilim ayrılmak istediğini söyledi. Ayrıldık. Deli gibi ağlıyordum. Olanlara hiçbir anlam veremiyordum. Bütün dünyam başıma yıkılmıştı. Bir yandan da utanıyordum çünkü benim gibi birini okulun eziklerinden biri terk etmişti. Grubumdakiler bana destek olmak yerine resmen beni dışladılar. Yine o geldi yanıma. Tek dostum… Bakışları çok soğuktu ben o’na sarılıp ağlamak istedim ama o gülerek hatta kahkaha atarak ‘terkedilmiş zavallı kız’ dedi. Şaka yaptığını, beni eğlendirmek istediğini düşündüm. Yanılmışım. Gülerek gitti yanımdan ve artık yüzüme bile bakmıyordu. Okulun en havalı kızı ben bildiğiniz göt olmuştum. Etrafımda sadece eskiden yüzüne bakmadığım ezik diye küçümsediğim kişiler vardı. 5 yıldır dostum dediğim insan ise bana düşmanım sıfatını takıp arkamdan işler çeviriyordu. Bütün okul sadece benim düştüğüm durumu konuşuyordu. Zaman geçtikçe olaylar unutuldu. Ben hariç herkes mutluydu. Grubumla tekrardan beraberdik (o hariç) ama eskisi gibi değildi tabiki. Lise hayatım tam anlamıyla boka dönmüştü.
O sene anladım büyüdüğümü. Çektiğim bütün acılar, döktüğüm bütün gözyaşları beni büyüttü. İlk kazığımı yedim en yakınımdakinden. Sonra hayatı anlamaya başladım. Kimseye güvenmemek gerekiyormuş Hiç kimseye…